به منظور مطالعه اثر کاربرد کلینوپتیلولیت بر مقدار نیتروژن آمونیاکی شکمبه، نیتروژن اوره ای پلاسما، خصوصیات لاشه و عملکرد گوساله های پرواری تغذیه شده با اوره، آزمایشی در قالب طرح کاملا تصادفی با 3 گروه آزمایشی در 8 تکرار انجام شد. 24 راس گوساله نر هلشتاین با متوسط وزن 275 کیلوگرم با جیره های آزمایشی شامل: 1- بدون اوره و کلینوپتیلولیت، 2- 2 درصد اوره بدون کلینوپتیلولیت، 3- 2 درصد اوره با 4 درصد کلینوپتیلولیت به مدت 110 روز تغذیه شدند. میانگین های مربوط به افزایش وزن روزانه و ضریب تبدیل غذایی بین گروه های آزمایشی تفاوت معنی دار (P<0.05) و ماده خشک مصرفی تفاوت غیر معنی دار (P>0.05) نشان داد. میانگین های مربوط به گروه آزمایشی 1، 2 و 3 برای افزایش وزن روزانه 1.3، 1.21 و 1.26 کیلوگرم در روز؛ برای ماده خشک مصرفی 7.64، 7.59 و 7.68 کیلوگرم در روز و برای ضریب تبدیل غذایی 5.81، 6.04 و 5.93 بود. تفاوت معنی داری بین گروه های آزمایشی از نظر نیتروژن اوره ای پلاسما و نیتروژن آمونیاکی شکمبه مشاهده شد (P<0.05). به طوری که کمترین میانگین مربوط به گروه آزمایشی 1 و بیشترین به گروه آزمایشی 2 تعلق داشت. سطح مقطع ماهیچه راسته، قطر چربی روی ماهیچه راسته و وزن چربی حفره بطنی اختلاف معنی دار (P<0.05). بین گروه های آزمایشی نشان داد. وزن قطعات لاشه به جز ران، بین گروه های آزمایشی اختلاف معنی دار نشان نداد (P>005). تفاوت معنی دار بین گروه های آزمایشی از نظر درصد رطوبت و خاکستر گوشت ناحیه دنده های 11-10-9 مشاهده نشد (P>0.05)، ولی درصد چربی خام و پروتئین خام اختلاف معنی دار (P<0.05) نشان داد. نتایج مطالعه حاضر نشان داد که افزودن 4 درصد کلینوپتیلولیت به جیره ها حاوی 2 درصد اوره سبب کاهش مقدار نیتروژن آمونیاکی شکمبه و نیتروژن اوره ای پلاسما، بهبود جزیی خصوصیات لاشه و بهتر شدن جزیی عملکرد گوساله های هلشتاین می شود.

به منظور بررسی اثر شکل فیزیکی جیره بر عملکرد پرواری گوساله های نر هلشتاین، آزمایشی در موسسه تحقیقات علوم دامی کشور در سال 1390 انجام گرفت. جیره غذایی به دو صورت مخلوط کامل (شاهد) و مخلوط فشرده شده به شکل بلوک (آزمایشی) تهیه شد و در طرحی آزمایشی بلوک های کامل تصادفی با دو تیمار و چهار بلوک (وزن زنده دام ها)، به مدت پنج ماه در تغذیه گوساله های نر هلشتاین آزمایش شد. در طول دوره آزمایش، گوساله ها در حد اشتها تغذیه شدند و میزان ماده خشک مصرفی، افزایش وزن روزانه، و ضریب تبدیل غذا تعیین شد. میانگین ماده خشک مصرفی درطول دوره آزمایش برای جیره شاهد 8.1 و جیره آزمایشی 8.4 کیلوگرم بود (P<0.05). میانگین وزن اولیه گوساله های هر دو تیمار مشابه و به ترتیب 226 و 221 کیلوگرم و در پایان دوره آزمایش به ترتیب 361 و 373 کیلوگرم بود (P<0.05). میانگین افزایش وزن روزانه گوساله های دریافت کننده جیره شاهد 901 و گوساله های دریافت کننده جیره آزمایشی 1016 گرم بود (P<0.05). ضریب تبدیل غذا در گروه شاهد 9.0 و گوساله های جیره آزمایشی 8.3 بود (P<0.05). نتایج نشان داد که استفاده از جیره غذایی به صورت مخلوط کامل فشرده شده، سبب بهبود افزایش وزن، مصرف ماده خشک، و ضریب تبدیل غذا در گوساله پرواری می شود.

گوشت از منابع مهم پروتئین و انرژی بوده که دارای مقادیر فراوان اسیدهای آمینه و چرب ضروری به همراه ویتامین ها و مواد معدنی می باشد. صنعت دام پروری به واسطه مصرف بالای انرژی، آب و همچنین تولید فضولات، یکی از منابع مهم انتشار آلاینده ها به حساب می آید. در پژوهش حاضر اثرات زیست محیطی پرواربندی گوساله ها در سه روش صنعتی، نیمه صنعتی و سنتی با استفاده از ارزیابی چرخه حیات در استان مازندران بررسی شد. اثرات زیست محیطی (واحد عملکردی: تولید یک تن وزن زنده) به روش IMPCAT 2002+ در قالب 15 شاخص میانی و 4 شاخص نهایی بررسی شد. نتایج نشان داد که در روش پرورش صنعتی و نیمه صنعتی آلاینده های مستقیم از سطح دامداری ها و در روش پرورش سنتی استفاده از کنسانتره بالاترین تاثیر را در ایجاد شاخص های میانی زیست محیطی دارد. در روش های مختلف پرورش، شاخص سلامتی انسان ها در بازه 1/72 تا Pt 1/92، شاخص کیفیت اکوسیستم در بازه 13/36 تا Pt 17/52، شاخص تغییرات اقلیم در بازه 1/41 تا Pt 1/62 و شاخص منابع در بازه 0/31 تا Pt 0/46 تغییر یافت. همچنین بالاترین و پایین ترین شاخص نهایی زیست محیطی در روش پرورش صنعتی و سنتی به ترتیب به میزان 21/58 و Pt 16/81 به ازای تولید یک تن دام پرواری زنده ایجاد شد.